Songfestival als Hollands folklore

Doordat we de afgelopen jaren redelijk bovenmaats gepresteerd hebben op het songfestival, is het evenement gecultiveerd tot een nationale trots. Waar vroeger louter de roze gekleurde medemens een brok in zijn of haar keel kreeg van het Europese muziekspektakel, daar is het tegenwoordig heel hip om bij de koffiemachine op je werk schaamteloos toe te geven dat je fan bent van de Nederlandse inbreng. Stiekem vind ik de verandering van het Hollandse deelnemersveld wel jammer, ik moest altijd wel gniffelen om types als Sieneke (met draaiorgel) of Joan Franka (Met tooi, zonder wigwam). Persoonlijk zijn de huidige Nederlandse nummers niet helemaal mijn ding, het moet vooral door iedereen leuk gevonden worden en draaibaar zijn op zowel Skyradio als Q-music. Met andere woorden: het is nogal saai, middle of the road liedjes, zoetsappige ballades die vooral niet boven het maaiveld mogen uitsteken. Niet dat daar nou meteen iets mis mee is, maar ik krijg niet de neiging om deze platen na achttien bier in de lokale discotheek aan te vragen om mij vervolgens al crowdsurfend door de zaal te laten dirigeren.  Al zouden we ook kunnen stellen dat dat vooral een mankement van mij is. Hetgeen ik ook schromelijk toe zal geven.

De reden dat we sinds 1975 niet meer gewonnen hebben is daarom ook dat we óf leuke luister liedjes sturen, of we trekken iets van de plank wat daarna prima mee kan op tournee tijdens de freakshow van de kermis. Samen met de man met drie ogen, een vrouw die haar hoofd 360 graden kan draaien en een kudde op klompen tapdansende dwergen die ondertussen de vijfde symfonie van Beethoven op hun neusfluit spelen.

Daarom stel ik voor om volgend jaar de heren van Kensington af te vaardigen voor het Eurovisiesongfestival. Deze knapen zijn een tikkie rebels, hip, onwijs getalenteerd en niet het dertien in een dozijn rustige zwijmel liedje van de afgelopen jaren. Oh, en na achttien bier is Kensington tijdens een festival prima materie om op te crowdsurfen.

Dus, stuur in 2016 Kensington, trek ze voor de vorm eventueel nog een afzichtelijke jurk aan en neem die felbegeerde beker mee terug naar Nederland.

Sturen we het jaar daarop gewoon Rapper Sjors*, ik kan niet wachten.

* Rapper Sjors. Is het heus? Kent u Rapper Sjors niet? Ah, u heeft een winterslaap van vier jaar gehouden onder een hunebed in Drenthe, vandaar. Rapper Sjors is een -joh- Rapper uit het Limburgse Brunssum. U zou hem kunnen zien als de pindakaas etende hiphop variant van Colin Kazim-Richards, voetballer van Feyenoord die zichzelf ziet als heel stoer, maar eigenlijk het tegenovergestelde is.

Vrijheid is ook Frans Bauer

Vrijheid is een groot goed. Ik betrap mezelf er soms op dat ik dit zelf niet eens besef. Je kunt in dit land alles doen wat je wilt. Je kunt een opleiding volgen die je aanstaat, daarna een baan zoeken die je zelf wilt, je kunt een Godsdienst beminnen waar jij je zelf prettig bij voelt, er is in dit land een politieke partij die zich bekommerd over het wel en wee van allerhande diertjes, je kunt trouwen met iemand van wie je houdt, eventueel zelfs van je eigen sekse. In dit land hebben we zoveel vrijheden, daar zijn we ons soms helemaal niet van bewust. Tijdens dagen als deze, wanneer er weer duuzenden oorlogsfilms en documentaires over de tweede wereldoorlog op de buis verschijnen, bekruipt mij het gevoel dat je het eigenlijk verplicht bent aan ál die mensen die voor onze vrijheid hebben gevochten of zijn gesneuveld: ga doen wat je leuk vindt. Zeventig jaar geleden liepen deze helden met gevaar voor eigen leven te vechten voor de vrijheid die jij nu geniet. Het optimaal gebruik maken van deze bevoorrechte situatie is toch wel het minste wat deze dappere lieden verdienen.

Daarom, ga doen wat je leuk vindt. Sta je op punt van trouwen, maar wil je liever gillend het stadhuis uit rennen dan ‘ja’ zeggen, trouw niet. Zit je überhaupt in een relatie waarin gourmetten op 2e kerstdag een van de hoogtepunten van het jaar is? Zet er een punt achter. En nee, voor het verbreken van een relatie, daar is nooit een juist moment voor te vinden. Trust me on that. Ben je je baan en/of collega’s zat? Neem ontslag en ga op zoek naar iets anders. Jaag je dromen na, trek je niks aan wat mensen er van denken. Ze hebben toch wel een mening, ongeacht wat je doet, doe dan tenminste wat je zelf leuk vindt. Ik ken mensen die zonder gêne alle cd’s van Frans Bauer thuis hebben, toch zijn het verder best toffe gasten.

Leef, en besef zo nu en dan dat er over de hele wereld nog steeds landen met elkaar in oorlog liggen, landen waar je als burger praktisch niks zelf mag bepalen, landen waar ze je onthoofden als je in hun ogen een verkeerde religie praktiseert, landen waarbij je tijdens de verkiezingen op maar één persoon kunt stemmen, landen waar burgers met gevaar voor eigen leven in een gammel bootje een oceaan proberen over te steken, om zo de ellende en politieke wantoestanden te ontvluchten.

Nederland, een land waarin je in vrijheid kunt leven en waar je alles kunt doen wat je zou willen. Nou ja, bijna alles dan. Op wildplassen in de bebouwde kom bijvoorbeeld na. Dat kost je honderdtachtig euro. Trust me on that.