woensdag 24 december 2014

De voordelen van een single kerst

Er zijn mensen die medelijden hebben met single’s tijdens de feestdagen. Neemt u van mij aan, dit hoeft niet. Het feit wil namelijk dat wij praktisch geen verplichtingen hebben. Dat is lekker hoor, geen verplichtingen. Voor de vorm kijk ik nog wel eens een van de 83 delen van ‘Home Alone’, maar daar blijft het meestal ook bij.
Ja, de kerstborrel op het werk. Maar ja, is dit een verplichting? Op deze manier zie je je collega’s eens van een andere kant, dan blijkt die suffe medewerkster van de boekhouding na 3 bessenjenever ineens haar haren los te gooien om te gaan dansen op de tafel en heeft die jongen van de afdeling logistiek een prima André Hazes imitatie in huis. Incluis zijn bier consumptie.


Het mooie van een -beetje- kerstborrel is toch wel dat je er op z’n minst een kater aan over moet houden. Of een affaire. Of, als je een beetje je best doet, beiden.


Sowieso is er voor de singles al één verplichting die we (ik spreek voor de mannen) kunnen skippen op kerstavond: ‘All you need is love’. Och, dat is überhaupt al een kwelling. Robert ten Brink die op de meest idyllische plekjes ter wereld onbereikbare liefdes bij elkaar brengt. En, dat lukt. De filmpjes dat Agnes uit Wolvega zo graag bij Ricardo uit Almere wil zijn, en dat op het moment suprême dat ze de portiekflat van Ricardo binnenlopen ineens Tamara uit Heerhugowaard op de bank zien zitten -het liefst naakt-, die gunnen ze ons niet. Alhoewel ik hier wel een programma voor RTL5 in zie zitten. ‘Christmislukkingen’, zoiets.


Er zullen mannen tegen hun vriendin/vrouw zeggen dat ze het leuk vinden, maar dit is enkel omdat ze op deze manier meer kans zien in een verzetje. Gelooft u mij vrouwvolk, programmeer op dezelfde avond een halve finale van de Champions League, en dan zullen we nog wel eens zien hoe diep zijn liefde voor Robert ten Brink reikt.


Op eerste kerstdag heb je ook maar een verplichting, je hoeft alleen naar je eigen ouders/familie. En dat is natuurlijk nooit zo’n drama als de gourmet-bijeenkomsten die de schoonfamilies bedacht hebben. U weet wel, dat je na anderhalf uur uit pure wanhoop overweegt om dan maar je tong op de hete plaat te leggen. Dat je dan de rest van de eerste kerstdag bij de EHBO moet doorbrengen, dat neem je dan maar voor lief. Zolang je maar weg kunt uit deze droefenis van halfgare slavinken, whiskysauzen van Remia en die schattige aardappeltjes in de vorm van een kerstboom.


Ik raad u trouwens wel van harte af om dit te doen. U zult er nog versteld van staan hoeveel mensen er met een verbrande tong bij de EHBO zitten tijdens de kerst.

Fijne dagen, lieve mensen.

vrijdag 5 december 2014

Mijn eerste keer

De eerste keer, tsja, de eerste keer kan ik me nog goed herinneren.


Een Italiaanse schone. Tegenwoordig zou zoiets een MILF heten, destijds hadden we het nog gewoon over ‘de Oude Dame’. Een dame met passie, vechtlust, een dame waar je ontzag voor had. Een dame die ook, zo bleek later, niet vies was van verdovende middelen.


Dit cadeautje werd mij aangeboden door mijn vader. Hoe mooi is dat? We kunnen dus stellen dat mijn vader als het ware voor mijn ontmaagding heeft gezorgd. 120 gulden telde hij voor haar neer, een godsbedrag destijds.


Het was een mooie dag ergens in April, 1997. Ik was 11, zij veel ouder. Op een braak liggend industrietrein te Amsterdam, where else? Ik mocht mee met een groep vrienden van mijn vader. Een groep, die hun sporen wel verdiend hadden in deze wereld. Hij wist: ‘aan deze gasten vertrouw ik mijn zoon op een van de mooiste avonden van zijn leven wel toe’.


Toen ik bij huis werd opgehaald voegde hij nog een ‘letten jullie goed op hem?’ toe aan zijn vrienden. Mijn vader knipoogde, de kerels schoten in de lach. Zij hadden al vele malen vaker met dit bijltje gehakt.


De reis van Genemuiden naar Amsterdam duurde lang. Té lang. Ik bracht de gehele trip geen woord uit, kon alleen maar luisteren naar de verwachtingen die de bier drinkende mannen om mij heen in het rond bazuinden. Ik stelde me voor hoe ik later, als ik groot was, samen met mijn eigen vrienden ook zulke tripjes zou gaan maken. Deze gedachte zorgde voor een tinteling van euforie en saamhorigheid die zich ontrok van mijn kruin tot mijn kleine teen. Stiekem was ik stik jaloers op deze gasten, dit was voor hun bijna dagelijkse kost.


Een gevoel van spanning en vreugde maakten zich meester in mijn buik, eenzelfde soort spanning wat een kind van 5 heeft tijdens pakjesavond. Stiekem wil je dat het snel voorbij is, maar eigenlijk kan de voorpret je niet lang genoeg duren.


Eindelijk was het moment daar, Nickje trad toe tot de grote mensen wereld. Een beeld wat ik tot dusver alleen s’avonds op tv mocht aanschouwen, werd nu werkelijkheid. Een wereld, waarin de taal universeel is. Een wereld waar het nostalgische gevoel voor liefde inwisselbaar is voor geld.


Buiten de ervaring om, telde ik slechts één hoogtepunt. Zij wist van geen ophouden, de teller stokte -godzijdank- bij 2.


Mijn eerste Champions League wedstrijd: Ajax - Juventus. 1-2.



Datum:
Tijd:
20:30
Soort:
Ronde:
Toeschouwers:
51200
Coach Ajax:
Scheidsrechter:
Stadion:
Coach Juventus: