Zo voelt dat dus, als supporter van een andere club. Nu heb ik toch al veel meegemaakt als supporter van Ajax, de eerste periode in de ArenA was nu ook niet echt de meest vruchtbare, maar voor mijn gevoel creëerden we toen überhaupt nog kansen.
Ons Ajacieden wordt wel eens verweten dat we verwend zijn, waar sommige clubs al blij zijn met een overwinning, is dat bij ons niet genoeg. En dat klopt als een bus. Het moet oogstrelend zijn, de tegenstander kapot spelen met positiespel, vooruit verdedigen -niet dat gehannes met balletjes breed- en onnavolgbare acties & individuele hoogstandjes. En nee, 2-0 is niet goed genoeg als het ook 6-0 had kunnen worden. Simpel, daarom ben ik voor Ajax.
Bevriende Feyenoord supporters om mij heen beweren altijd dat Ajacieden gemaakt worden en Feyenoorders geboren. Rare conclusie, in mijn optiek moet je éérst gemaakt worden alvorens je überhaupt een kans wil maken om geboren en wel op moeder aarde te verschijnen. Trouwens, het is sowieso onzin dat je bij je geboorte al een voetbal virus in je lichaam moet hebben. Anders zou het wel toevallig zijn dat ze in Spanje allemaal net iets meer voor Real Madrid zijn, dan voor -pak ‘m beet- Roda JC.
Het is natuurlijk allemaal gelul, je kunt wel een beetje gestuurd worden door je omgeving, maar de club moet je raken qua filosofie en gevoel, anders kan het nooit een match worden. En ja, ik hou van voetbal, dus ik ben voor Ajax. Sterker nog, ik hou van mooi voetbal, dus ik ben voor Ajax. Ik ken mensen die gaan om de week naar een havenstad om naar 11 gasten te kijken waar het spelconcept ‘een keer raken’ inhoudt dat de spelers, ongeacht waar ze staan, die leren knikker een lel naar voren geven om vervolgens het uit te schreeuwen van enthousiasme. Tsja, qua spel zou ik dan net zo goed kunnen gaan kijken bij een willekeurig partijtje van de lagere elftallen op zondagochtend.
En ja, ik snap ook wel dat je niet altijd kampioen kunt worden. Dat zou ook niet gezond zijn, dan krijg je dezelfde taferelen als in Schotland, daar word je als supporter ook niet vrolijk van. Maar iets van beleving op het veld zou ik toch niet heel erg vervelend vinden, we zijn immers Ajax, dat moet je ook uitstralen. En ja, dan kun je snoeihard op je bek gaan met je Amsterdamse bluf en arrogantie. Dat kan. Maar dat is niet erg, want dan ga je op je bek volgens de filosofie van Ajax.
Verliezen is zo nu en dan niet erg, dat is nu eenmaal de charme van het spel. Maar verlies dan in de laatste minuut met 0-1 door een lullige counter als je zelf al 17x de lat en/of de paal hebt geraakt, dan komt het de wedstrijd er op wel weer goed. Nu zou ik willen dat ik een schoonmoeder had, zodat ik haar plichtmatig kon bezoeken tijdens de wedstrijden van Ajax.
Ik wil geen schoonmoeder. Ik wil Ajax.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten