Om maar meteen met de deur in huis te vallen, ik heb nogal schokkend nieuws. Mijn ouders wisten het meteen na mijn geboorte al, maar ze hebben besloten mij dit onlangs pas mede te delen. Ik ga dood. Tsja, het kan verkeren, zullen we maar denken. Gelukkig heb ik vernomen dat ik in goed gezelschap ben, naar verluidt gaan jullie allemaal -ooit- een keer dood.
Lange tijd had ik er nog fiducie in dat ik misschien onsterfelijk was, niet dat ik mezelf zie als een mythisch persoon hoor. Maar ja, wat Sinterklaas kan, moet ik toch ook kunnen was mijn relaas. Toen ik later doorkreeg dat Sinterklaas door de jaren heen ook al door meerdere -verschillende- figuren in stand wordt gehouden, zakte mij de moed toch enigszins in de schoenen. En die schoen zette ik vervolgens weer, gevuld met wortel, voor de centrale verwarming.
Over de dood hangt toch nog steeds een sluier van taboe, wat op zich te verklaren valt, want je hebt geen idee wat er gebeurt na je overlijden. Toch zal er wel een reden zijn dat de dood ooit bedacht is, want alles heeft een reden. Bomen, lucht, water, zon, alles heeft een functie (Behalve jeuk, jeuk heeft totaal geen functie). En eeuwig willen leven, dat is lang hoor. Sowieso, eeuwig. Ik keek onlangs de eerste helft van de Europa League wedstrijd PSV - Estoril, die 45 minuten leken wel een eeuwigheid te duren. Daar moet je toch ook niet aan denken, dat de rest van je aardse bestaan aanvoelt als een nietszeggend Europa League potje van PSV.
En toch, ongeacht geloof of achtergrond, blijft het een fascinerend iets, de dood. Waarom wordt de een 85, de ander 42, of is het iemand niet gegeven om 20 te worden? Vragen waar niemand een antwoord op heeft. En nee, lieve mensen, zelfs ik niet. Wel geef ik jullie het advies om er zo heel af en toe eens een klein beetje over na te denken. Nee, ik was voorlopig nog niet van plan om ‘een houten jas’ aan te trekken, maar zoals we onlangs zagen kunnen 300 dronken Oekraïense boeren in een weiland daar zo ineens verandering in brengen.
Zo heb ik op Spotify onder de titel ‘voor als’ een prachtig lijstje met muziek samengesteld. Wat er allemaal tussen staat? Kyteman - Sorry (live in Tivoli), The Black Keys - Little Black Submarines (album versie), Spinvis - Kom terug, Flinke Namen - Wolken, Rolling Stones - Gimme Shelter, Foo Fighters - Everlong.
Zomaar een kleine bloemlezing van liedjes die de eer hebben gekregen om ooit op mijn afscheid gedraaid te mogen worden. Want, mijn grootste nachtmerrie zou toch wel zijn dat jullie tijdens mijn herdenking iets van Frans Bauer zouden draaien. Of nog erger, Kane.
PS: Koffie en cake ruilen we in voor bier en bitterballen. Het moet immers wel leuk blijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten