Ik leef mee, dus ik besta. Dit is ook meteen het meest filosofische wat ik vandaag ga uitkramen. Wat meeleven is eigenlijk niet het goede woord. Nee, met meeleven zou ik me scharen achter de redactie van Pauw en al die andere sensatie beluste talkshows die jullie eigenlijk een beetje voor schut zetten op de Vaderlandse televisie. Want het is natuurlijk een leuke afwisseling, tussen de doodsaaie en politiek correcte lulverhalen over vluchtelingen en miljarden aan Griekenland, even een praatje maken met een dames voetbalelftal wat elke week met dubbele cijfers aan de broek krijgt. Lachen man.
Maar nee, zo werkt het niet. Ik snap jullie. Ik ben een man, ik heb hetzelfde doorgemaakt als jullie. Al vanaf mijn F-pupillen tijd werd ik tot mijn zeventiende wekelijks van de mat geveegd. Hier en daar zat er een sporadische overwinning tussen, maar meestal waren we al blij wanneer er geen dubbele cijfers op het wedstrijdformulier genoteerd hoefden te worden. Dat voelde als een overwinning, wij als Sc Genemuiden E8, tegen de gemuteerde polderbewoners van Marknesse E1, waarin altijd drie dispensatie spelers van zestien jaar uit de C junioren mee mochten doen, en dan maar met 9-3 verliezen. Dat was feest. Ranja en kleffe frikandellen met mayonaise waren onze beloningen voor deze enigszins aanvaardbare strafexpeditie op de vroege - meestal koude en natte - zaterdagochtend.
Want, ik snap het wel, zo komt het vooroordeel mooi naar boven dat vrouwen niet kunnen voetballen. En oké, ik ga niet zeggen dat jullie het wel kunnen hoor, want de cijfers spreken niet bepaald in jullie voordeel, maar jullie hebben wél elk weekend lol. Daarom zeg ik: #jesuisWSCvr1. Want er zijn zo ontiegelijk veel mannen die net als jullie niet kunnen voetballen. Alleen denken de meeste mannen soms dat ze de onbegrepen geniën uit de krochten van amateurvoetbal zijn, jullie kunnen het echter prima relativeren. Jullie zijn de schoonheid van het amateurvoetbal, plezier uitstralend pupillenvoetbal voor volwassenen. Fuck the haters die jullie bespotten, stiekem zijn ze jaloers. En ga het vieren. Vier het eerste doelpunt als een overwinning, vier de eerste punten als het winnen van de Champions League.
Ik als man, vier het aan de andere kant van het land met jullie mee. #jesuisWSCvr1
*Wsc vrouwen 1 is een team dat vorig seizoen alles verloor, meer dan 315 doelpunten tegen kreeg en zelf geen enkele maal doel trof. Dit seizoen gaat het iets beter: na vier wedstrijden staat de teller nog maar op veertig tegendoelpunten, op het eerste doelpunt dat de dames zelf scoren wordt nog steeds gewacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten