Het was een druilerige dag in Dortmund, april 2002. Het grijs van de grote fabrieken die het Ruhrgebied rijk is maakten het een nog troostelozer plaatje dan het al was. Toch was het best een heugelijke dag, Feyenoord zou de eerste wedstrijd van het tweeluik om de UEFA Cup spelen tegen het lokale Borussia. Eindelijk weer eens een Hollandse club in de finale van een Europese beker, dat kon ik - zelfs als Ajacied - niet aan me voorbij laten gaan.
Het werd een knotsgekke wedstrijd, na 90 minuten stond er een 4-4 eindstand op het scorebord. Uiteindelijk, zo weet intussen iedereen, zou Feyenoord het in de eigen Kuip afmaken. De geel-zwarte brigade uit Dortmund werd met 3-2 weer terug naar Duitsland gestuurd.
Ik hoor het u denken: “Nick, waar heb je het in de lieve vrede over, die UEFA Cup finale was gewoon over één wedstrijd. In de Kuip.”
Inderdaad, ik weet het. De heren bij Studio Voetbal wisten dit niet. Tom Egbers corrigeerde Co Adriaanse doodleuk toen Adriaanse verkondigde dat Feyenoord in de finale van 2002 veel voordeel had, doordat aan het begin van het seizoen de UEFA het stadion in Rotterdam op voorhand al had aangewezen als plaats van handeling voor de finale. En toen greep Tom even in, want dat was niet zo. “De finale van de UEFA Cup werd over twee wedstrijden gespeeld, Co. Zowel in Rotterdam als in Dortmund.”
Ik wist werkelijk niet wat ik hoorde. Echt niet. Mijn mond viel nog wijder open toen ik merkte dat de rest van het deskundige panel - Youri Mulder, Arno Vermeulen en Regi Blinker - het volmondig eens waren met Tom Egbers. Regi Blinker -Feyenoorder van beroep, greep zelfs niet in. REGI BLINKER, 238 wedstrijden in het eerste van Feyenoord, greep ook niet in. Dit vind ik echt te bizar voor woorden. Als je jezelf een beetje voetbalkenner/liefhebber noemt, dan moet je toch op z’n minst alle gewonnen prijzen van Nederlandse clubs in Europa + finalewedstrijd kunnen kunnen opdreunen. En als je, zoals de heren bij Studio Voetbal, er ook nog eens een riant zakcentje voor krijgt toegeschoven, dan mag je zeker wel verwachten dat hun feitjes kennis boven het Nederlands gemiddelde uitstijgt. Precies dat is er mis met Studio Voetbal, het is verworden tot een middelmatig voetbalpraatprogramma. Het niveau is vergelijkbaar met twaalf in een dozijn muziek duo’s die op keyboard en accordeon de braderieën van plekken zoals Staphorst, Ermelo of Lemmer onveilig maken.
Alleen mogen deze overschatte figuren hun kunsten niet vertonen op een lokale braderie, maar op de publieke omroep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten