Vraag een Nederlandse voetballer op welke accommodatie ze liever niet komen, en geheid dat ze iets antwoorden in de richting van ‘Almere City’ of ‘Telstar’, of wanneer je de wat oudere spelers treft: ‘Veendam’. Toch jammer dat ze dan nog nooit op een van de meest afschrikwekkende sportparken van Nederland zijn geweest, namelijk het ‘J.D. Maurikveld’ te Havelterberg. Voor de mensen die niet zo thuis zijn in de kelder van het amateurvoetbal, hier spelen de teams van FDS hun wedstrijden. Ik moet eerlijk zijn, tussen FDS en mij bloeit een glorieuze haat/liefde verhouding. Alhoewel die helemaal van mijn kant afkomt hoor, de kans dat ze bij FDS überhaupt weten wie ik ben lijkt me procentueel even groot als een plaatsing van Oranje op het EK in Frankrijk.
FDS is alles wat je haat tijdens een uitwedstrijd bij een seniorenwedstrijd. De douches zijn kut, je hebt de scheids - en dus minimaal één penalty - tegen, er staat publiek langs de kant, het regent en waait er altijd en met een beetje pech speelde je - destijds - tegen het halve eerste. Ja, destijds. Jarenlang had FDS de beschikking over slechts één elftal. Echter ben ik
al zo oud, dat we met het tiende elftal van Genemuiden mochten aantreden tegen het 3e of 2e van FDS. Het kon daarom ook gebeuren dat de topscoorder van het 2e, tegen ons in de heenwedstrijd al goed voor vier doelpunten, tijdens de return opeens van het toneel was verdwenen omdat het vlaggenschip van FDS een geblesseerde keeper had. Niet dat dat nu meteen in ons voordeel werkte, we dropen alsnog met 5-1 van het veld. Oh, zou ik dat toch bijna helemaal vergeten, het veld: maffia praktijken. U verwacht het niet bij een vereniging uit Havelterberg, maar het veld ligt ook op een berg. En ja, dat loopt dus af. Of op, het is maar net aan welke kant u staat natuurlijk. Boze tongen beweren dat er 90 centimeter hoogteverschil zit tussen beide doelen. Een schatting, die ik direct als waarheid aanneem.
Maar ja, het heeft ook wel iets. Ik ben dan weer zo’n romanticus die dat mooi vindt, zo’n vereniging. Een plek die je, wanneer je er eenmaal geweest bent, ook niet snel uit je geheugen gewist krijgt. Zo’n vereniging, met hoogpolige kleedjes op de tafel in de kantine. Met werkelijk een van de beste gehaktballen - uit eigen keuken - die ik ooit op een sportpark heb geproefd. Ja, FDS heeft wel mijn hart gestolen. Daarom vind ik het ook prachtig om te lezen dat de club weer een elftal op prestatie niveau laat uitkomen, spelers van omringende verenigingen die FDS weer op de voetbalkaart proberen te zetten. Mooi.
Daarom zeg ik, als liefhebber: Kom op de Baarg! Hup FDS.
Ps: de douches zijn intussen prima hoor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten