Op papier hoor ik bij de ‘Generatie Y’, ook bekend als de ‘Echoboomers’, ‘Millenniumgeneratie’ of ‘Generatie Einstein’. Alhoewel ik dat laatste op zich wel snap, hoor ik maar bij één echte generatie. De FIFA generatie. Het welbekende voetbalspelletje dat menig puber van zijn of haar huiswerk heeft gehouden. Ook ik was - en blijf - vatbaar voor dit game virus, dat mij sinds 1997 in haar greep houdt. Dat was voor mij de eerste, FIFA98, uitgekomen in 1997. Voor mij onlosmakelijk verbonden met het liedje van Blur, Song2. (U weet wel, een drumstel, een gitaartje, na een seconde of vijftien knalt er een loeiharde “WHOEHOE” door de speakers)
Niet alleen ik was in de ban van dit spel, ook mijn moeder kon er niet omheen. Ik moet haar regelmatig tot wanhoop hebben gedreven met mijn verslaving, immers, terwijl mijn moeder me achter de broek aan zat om te zorgen dat ik mijn huiswerk wel ging maken, was ik druk met andere belangrijke zaken. Laten we eerlijk zijn, proberen kampioen te worden in de Serie A met Piacenza is natuurlijk wel iets belangrijker dan een werkstuk voor natuurkunde of een proefwerk geschiedenis. Ik probeerde moeders er nog van te overtuigen dat een aanstaand kampioenschap met kleinduimpje Piacenza eigenlijk ook een vorm van geschiedenis schrijven zou zijn, alleen trapte ze hier - helaas - niet in. (Ik liep het kampioenschap op een haar na mis, Udinese harkte in de laatste competitieronde tijdens een onderling duel de titel binnen, 3 - 0, drie keer Oliver Bierhoff)
En nu nog, bijna twintig jaar later, blijft het een favoriete tijdsbesteding. Iets wat ik dus totaal niet verwacht had, stiekem schaamde ik me er voor als begin dertiger. Maar wat blijkt: ik ben nog lang niet de oudste, er zijn gasten van begin veertig die nog uren van hun leven vergooien met het spelen van FIFA. En dat stemt mij gelukkig, ik ben niet meer alleen meer. Nee, er zijn nog zoveel meer mannen die geacht worden om serieus met het leven bezig te zijn. Maar in plaats daarvan met een controller in hun hand proberen om met ploegen als Zulte Waregem of Hércules Alicante de Champions League te winnen. Want dat is het mooie aan FIFA, je ontsnapt uit de werkelijkheid en stapt in een wereld die je zelf kunt domineren. Een wereld waarin je met een druk op de knop Messi en Robben handelingen kunt laten uitvoeren die je zelf hebt bedacht, of waarin je in de online versie wereldwijd kunt uitgroeien tot een levende legende.
FIFA brengt in je eigen wereld de mensen dichter bij elkaar. EA Sports, it’s in the game.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten